نكات كوچكي را كه باعث مي‌شود رنگ‌هاي موجود در مانيتور به رنگ‌هاي واقعي نزديك‌تر شوند، با هم بررسي كنيم.

مانيتور بايد در نور محيط باشد و نبايد زير نور مستقيم و قدرتمند باشد. نقاط تاريك صفحه بايد به چشم نيز تاريك برسند. براي رزولوشن تصوير، بالاترين رزولوشن را انتخاب كنيد، مگر آن كه متن خيلي كوچك به‌ نظر برسد. اگر از مانيتور LCD استفاده مي‌كنيد، راهنماي آن را بخوانيد و به‌ دنبال رزولوشن پيش‌فرض آن (Native) بگرديد و كامپيوتر را با اين رزولوشن تنظيم كنيد.

مطمئن باشيد كه مانيتور كامپيوترتان در حالت high color يا 24 بيت تنظيم شده است. در ويندوز اكس‌پي مي‌توان با كليك‌راست روي دسكتاپ و انتخاب گزينه Properties اين را متوجه شد. براي ويندوز ويستا و 7 روي صفحه دسكتاپ كليك‌راست كرده و گزينه Screen Resolution را انتخاب كنيد. اگر وضعيت نمايشي شما 16 بيت است، نمي‌توان عمليات كاليبره كردن را انجام داد. پيش از شروع حداقل 15 يا 30 دقيقه بگذاريد مانيتور كار كند تا به ‌اصطلاح گرم شود. همچنين مطمئن شويد كه بازتابش، نماد نور يا تابش آفتاب روي مانيتور وجود ندارد. اتاق نبايد خيلي تاريك باشد؛ ولي نور آمبينس محيط نبايد خيلي در نمايش دخالت كند. مرحله بعدي چاپ يك تصوير با يك پرينتر حرفه‌اي است. يك عكس در روز روشن و از شخصي كه پوستي با رنگ معمولي دارد، انتخاب و آن را با بالاترين كيفيت ممكن و بهترين كاغذ روغني پرينت كنيد. حال بگذاريد تصوير در يك جاي خشك و خنك، خشك شود. يادتان باشد آن را زير نور آفتاب قرار ندهيد. سپس كنترل‌هاي روشنايي و كنتراست مانيتور خود را باز كنيد و به نشاني زير برويد:‌

اين وب‌سايت ابزار رايگاني براي كاليبره كردن تصوير است. حالا فايلي را كه پرينت كرده‌ايد، باز كنيد و تصوير ديجيتال را درست كنار تصوير پرينت‌ شده قرار دهيد. سطوح رنگي مانيتور، روشنايي و كنتراست را با آن مقايسه كنيد تا به حداكثر وجه تشابه برسيد. اين مرحله از ماجرا كاملا زمان‌بر است، بنابراين عجله نكنيد و خوب تمام طيف‌هاي رنگي را بررسي كنيد.

براي كاليبره كردن مي‌توانيد از نرم‌افزارهايي چون QuickGamma،،Apple ColorSync يا Monica استفاده كنيد.

اگر دقت رنگ مانيتور يك امر حياتي در حرفه‌تان است، بهتر است يك كالري‌متر نيز تهيه كنيد (دستگاهي كه رنگ واقعي را از مانيتور مي‌خواند). همچنين بهتر است هر 2 يا 4 هفته يك‌بار كاليبره كنيد.

پروفايل‌هاي ICC راه مطمئني براي كاليبره‌ كردن به‌ شمار مي‌آيند. اين پروفايل‌ها در ‌واقع فايل‌هايي هستند كه براي هر دستگاه به‌طور خاص ساخته شده‌اند و اطلاعات كافي در مورد نحوه توليد رنگ آن دستگاه را در برمي‌گيرند. ابزارهاي كاليبره كردن مانيتور، اسكنرها، پرينترها و دوربين‌هاي ديجيتال از پروفايل‌هاي ICC استفاده مي‌كنند تا تمام اين دستگاه بتوانند به يك زبان (از نظر رنگ) با يكديگر صحبت كنند.

با كاليبره كردن نرم‌افزاري، مي‌شود چند تصوير مشابه را ديد و ايرادهايشان را برطرف كرد. پس از كاليبره كردن نهايي مانيتور، مي‌توان يك پروفايل ICC براي آن ايجاد كرد. حتي احتمال دارد بتوان با پروفايل‌هاي عمومي بهترين نتيجه را گرفت.

براي كاليبره كردن پرينتر بايد از يك فتومتر استفاده كرد كه براي تشخيص رنگ چاپ شده به‌كار مي‌رود. همچنين مي‌توان از طريق چارت رنگي كه شامل رنگ‌هاي مشخص CMYK مي‌شود، رنگ‌هاي تشخيص داده شده توسط فتومتر را با رنگ‌هاي چاپ شده توسط پرينتر مقايسه كرد. ايجاد يك پروفايل كاليبره براي هر تركيب ديجيتال به كاغذي، الزامي است. همچنين مي‌شود به‌ جاي فتومتر از يك اسكنر كاليبره استفاده كرد.

كاليبره كردن مانيتور، پرينتر، دوربين ديجيتال و اسكنر الزامي است. بسته به نوع حرفه شما و اين كه اهميت رنگ‌ها در حرفه‌تان چقدر باشد، عمل كاليبره كردن مي‌تواند از يك اجراي كوچك چند دقيقه‌اي به يك پروسه كاملا جدي و با هزينه بالا بدل شود.

منبع : كليك جام جم